Klipsy to element biżuterii zakładanej najczęściej na uszy.
Jednym z wariantów klipsów są pierścienie typu Lobe-pinching earring.
5 stycznia 1984 Darlyne J. Bradford zgłosiła do urzędu patentowego USA przedmiot o nazwie „Pierścień uciskający płatek, który symuluje prawdziwego kolczyka”
Produkt ten opracowano na potrzeby płatków uszu bez potrzeby ich przekłuwania. Autorka projektu chciała w ten sposób wyjść naprzeciw potrzebie uatrakcyjniania wyglądu wśród klientów i jednocześnie sprawić, by kaleczenie ciała nie było konieczne do założenia biżuterii na uszy.
Tradycyjne klipsy (niczym imadło) wywierają duży nacisk na znaczną powierzchnię płatków uszu wywołując dyskomfort i osoby je noszącej.
By działalność była opłacalna manufaktury dążą do utaśmowienia produkcji ozdób uszu, a w szczególności do wykonywania tych ozdób w różnych rozmiarach (np. bardzo małych ozdóbek).
Biżuteria powinna dać się łatwo umocować do płatka ucha i stabilnie na nim pozostać.
Z racji częstych alergii na metalowe przedmioty biżuteria powinna w minimalnym stopniu kontaktować się z płatkiem ucha.
Istnieje zapotrzebowanie na ozdoby, które mogą być noszone na przekłutych lub nieprzekłutych uszach.
Wynalazek powinien przypominać tradycyjne kolczyki noszone w przekłutych płatkach uszu, aby osoba go używająca nie musiała się obawiać odstępstwa od grupy.
Nowy typ biżuterii może być zaprojektowany w taki sposób, że użycie jej nie obarczy klienta problemami wynikającymi z utrzymywania ciała obcego w wykonanej na ciele ranie.
Pierścień posiada dwa końce zakończone kuleczkami. Między kuleczkami znajduje się drobna przestrzeń, w którą można umieścić płatek ucha. Kuleczki dociskają się po obu stronach płatka ucha. Kuleczki równomiernie rozkładają ciśnienie na uciskanej tkance minimalizując ślady po ich użyciu. Wymienione kuleczki mają w przekroju mniejszą powierzchnię od powierzchni przekroju pierścienia, więc nie są widoczne po założeniu biżuterii.
