Dredy to rodzaj fryzury powstałej ze sfilcowanych pęków włosów na głowie. Dredy są typowe dla osób identyfikujących się z filozofią ruchu Rastafari, ale noszone są także przez wiele innych grup i subkultur oraz w wyniku mody.
Dredy tworzy się zwykle tapirując grzebieniem i skręcając rękoma czyste, suche włosy. Dredy nie są od razu zbite, potrzebują czasu aby „dojrzeć”, wtedy stają się jednolite i nie można odróżnić w nich pojedynczych włosów. Istnieją też inne metody wykonania, takie jak filcowanie ostrą wełną warkoczyków albo prostych włosów (bardzo długi proces, ale efekt dobry), lub szydełkowanie (włosy wciąga się do środka natapirowanego pasma za pomocą szydełka grubości 0,5 do 0,85mm). Istnieją także dredy syntetyczne, które są lżejsze, trwalsze oraz szybciej schną po umyciu niż naturalne. Nie są uznawane przez Rastafarian. Zarówno syntetyczne i naturalne dredy wymagają dużej higieny i długotrwałej pielęgnacji. Higieniczne jest też robienie dredów z warkoczyków.
Nowoczesne dredloki pojawiły około roku 1950 na Jamajce, wśród członków ruchu Rastafari. Podaje się, iż rastafarianie wzorowali się na afrykańskich wojownikach z plemienia Zulusów.
Dredy mają dla rastafarian znaczenie duchowe. Symbolizują jedność z naturą, symbolizują też grzywę Lwa Judy. Niemniej, nie trzeba mieć dredów, by podążać drogą rasta. „You don’t haffi dread to be rasta”- głoszą słowa jednej z popularnych piosenek z kręgu rasta. Rastafarianie uznają tylko naturalne dredy.
